۱۳۹۴ مهر ۲, پنجشنبه

ایران - فدای فرزند در راستای فدای حد‌اکثر

فدای گرامی‌ترین کسان و عزیزان
آنچه در داستان ابراهیم می‌گذرد، نه فقط داستان یک فرد و یک پیامبر، بلکه حکایت تمامی تاریخ است. تاریخ مبارزه برضد همه قید و بندها و نظامها و عناصر بهره‌کش و استبدادی. از این رمز فدا و قربانی است که می‌توان ابراهیمیان امروز و هر دوره‌یی را بازشناخت. آنهایی که در مسیر انقلاب و آزادی از نثار هیچ فدیه‌یی نمی‌هراسند. 
راستی بدون قربانی و فدا ‌آنچه از وجود ما می‌ماند جز انحطاط و تباهی نیست.‌چنین است که پدیده نو‌ از خلال درگیری و سختی و از میان رنج و فدا و قربانی بیرون می‌آید تا صلاحیت و شایستگی خود رادرصحنه عمل و آزمایش به اثبات برساند.
این فدا و قربانی است که میان وجود ‌و لاوجود حایل می‌شود و هست و نیست حقیقی اشیا را معین می‌سازد. هستی حقیقی، در تمامیت تکاملی خود مرهون گذشت و ایثار وحدت‌گرایانه است.‌در یک کلام، ضدنابودی، ترجمه تحت‌اللفظی کلمه‌های فدا و قربانی است.‌
اینجا، بسی شایسته است تا تجربه‌های ابراهیم و قربانی‌کردن فرزند به‌دست این نیای موحدان را مورد مطالعه قرار دهیم.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر