روز جهانی حقوق بشر،
به يك معنا روز ایران و مردم ایران است؛ زيرا كشور من يكي از جاهايي است كه بيشترين
عطش و اشتياق به حقوق بشر وجود دارد. روز ایران است زيرا در جهان كنوني بيشتر از همه
جا سرکوب شده و آزادی‌اش به بند كشيده شده و روز ایران است، زيرا مردم آن در تاريخ
معاصر بيشتر از هر جا براي حقوق بشر نبرد كرده‌اند.
۱۲۰ هزار مجاهد و مبارز
اعدام شده، از جمله سي هزار زندانی قتل عام شده در سال ۱۳۶۷ و مجاهدان اشرف و لیبرتی كه در پايداري
عليه اين رژیم جان باختند، همگي حقوق بشر ایران را با خون خود نوشته‌اند.
كلمه جاودانه‌يي كه
آنها نوشته‌اند، آزادی است. و آرماني است كه با مقاومت مردم ایران به پیروزی خواهد
رسيد.
اما هموطنان ما هرگز
به اين بربريت تن نداده‌اند. هرگز سلب آزادی و نقض حقوق انساني‌شان را نپذيرفته‌اند
و اين پرسشها مدام در ذهن هر ایراني به ويژه هر جوان ایراني مي‌جوشد كه:
چرا آزادی بيان نداريم؟
چرا زندگي ما در ترس
مي‌گذرد؟
چرا يك رسانه مستقل
و آزاد در ایران وجود ندارد؟
چرا حتي حق انتخاب
پوشش از همه سلب شده است؟
چرا حق اعتراض نداريم؟
من جامعه جهاني به
ويژه بریتانیا را فرا مي‌خوانم كه روابط خود با اين رژیم را به توقف اعدامها و آزادی
زندانیان سياسي مشروط كنند.
آنها را فرا مي‌خوانم
كه مبارزه مردم ایران براي به دست آوردن آزادی وحقوق بشر را محترم بشمارند. كمپ لیبرتی
در ۷ آبان، هدف موشكباران سنگين قرار گرفت. بر اثر اين حملات از سال ۱۳۸۸ تا به حال
۱۴۱ عضو مجاهدين كشته و صدها نفر ديگر نقض عضو يا مجروح شديد شده‌اند.
از همه شما انتظار
دارم تلاشهاي خود را براي لغو محاصره لیبرتی، تأمين حفاظت و امنيت آن و انتقال پرونده
اين كمپ به افراد غيروابسته به رژیم ایران در دولت عراق تلاش كنيد. مشخصا ضروري است
كه فالح فياض مسئول كميته سرکوب لیبرتی بركنار شود. او توسط دادگاه اسپانیا به‌دلیل
«جرايم علیه جامعة بین‌المللی» تحت تعقیب است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر