چه کسی میداند؟؟؟
که تو در پیله ی تنهایی
خود، تنهایی؟
چه کسی می داند
پیله ات را بگشا،
تو به اندازه ی پروانه
شدن زیبایی! ازصداي گذرآب چنان فهمیدم: تندتر ازآب روان، عمرگران میگذرد.
زندگی رانفسی، ارزش
غم خوردن نيست!
آرزویم این است آنقدرسيربخندی
كه ندانی غم چيست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر